شعر واژه‌های مجنون اثر عاطفه رهنما

شعر واژه‌های مجنون اثر عاطفه رهنما

در این مطلب از سایت ناول کافه ، شعر واژه‌های مجنون را آماده کردیم.برای دانلود شعر واژه‌های مجنون اثر عاطفه رهنما در ادامه مطلب همراه ما باشید.

شعر واژه‌های مجنون اثر عاطفه رهنما

نام اثر : واژه‌های مجنون

نویسنده : عاطفه رهنما (کاربر انجمن ناول کافه)

ژانر : عاشقانه، دراماتیک و غنایی

ویراستار : دینا مرادی

بخشی از شعر واژه‌های مجنون :

مقدمه:

آب و آتش را هم‌زمان درون کوزه‌ای ریختند. نه آتش خاموش می‌شد و نه آب بخار.

و خداوند این‌گونه انسان را آفرید

“غم‌واره‌ی بشریت”

من همان گم‌شده‌ی پاپتی‌ام؛

نه سر سرکشی‌ام بود و

نه خیال دوری؛

خاکِ ناخلفم، زمین‌گیرم کرد.

کودکی خفته در آغـ*وش تو بودم،

از ازل پای گریزم دادی؛

من چه می‌دانستم

لُقمه‌ی شیطنتم

این‌چنین می‌کُندم!

حکمتش را تو خودت می‌دانی،

ریسمان بستن و پای گریزی دادن؟

کفتر جلد تو می‌مانم من،

هر‌کجا پر بکشم

مقصدم باز تویی؛

اما حکمتش را تو خودت می‌دانی،

کفتر و ناخلفی؟

شعله سرکش عشقم دادی

تا از آن گرم شود

این تن غم‌زده‌ام؛

بعد از آن کاسه عقلم دادی

پُر ز دریای «دریاب مرا».

هر‌زمان شعله برآورد نهادم در من،

کاسه چون‌و‌چرا بر سر شعله چکید؛

وانگه آن شعله رمید.

حکمتش را تو خودت می‌دانی؛

آتش و آب در این کوزه کجا می‌ماند؟

این چنین خالی و لبریز چرا باید بود؟

“بنده عشق”

کاش می‌شد قفسِ قلبِ تو را مرغِ دلم آشیان بود

یا که از چشم تو تا قلب من آن فتنه نهان بود

کاش می‌دادی و می‌گفتی و می‌رفتی

جرعه‌ی آخر و بدرود و ابدالدهر

کاش از اول می‌گفتی این دین خلاف است

بنده بر دار ‌زدن، انگار حلال است

تا کجا می‌بری این کعبه حیران

سجده قلب مرا، قبله حرام است ​

“شهر غم”

درِ دروازه‌ی شهرِ غم است انگار

دهانی که ندارد پرده‌ی گوشی ز دلدار

همان بهتر که نادیده بمیرد

امیری که ندارد پسِ شهرش خریدار​

• باران•

دلم یک کوچه می‌خواهد؛

بی‌بن‌بست،

با دو پای کودکانه،

یک دل خالی ز دنیا،

و کمی هم نم‌نم باران.

به‌دور از مردم این شهر،

کمی عاشق شدن بد نیست!

“غم”

این است «تارِ» تقدیر

در «پودِ» زندگانی؛

بعد از غم‌ها، شادی‌ها

بعد از شادی‌ها، غم‌ها.

مطالب پیشنهادی برای کاربران :

دانلود رمان مجازی از الینا و اسما رحمتی

دانلود رمان بغض محیا از سپیده تهرانی

دانلود رمان باج از دانیل استیل

دانلود رمان خاکستر یک احساس از پروانه قدیمی